چهارمحال و بختیاری به بلندای آسمان

۲۰ بهمن ماه در تقویم رسمی کشور به نام روز چهارمحال و بختیاری ثبت شده است که سالروز بیعت مردم استان چهارمحال و بختیاری با امام خمینی (ره) در سال ۱۳۵۷ می‌باشد.

مبنای این کار به واقعه‌ای مهم در سال ۵۷ بازمی‌گردد، واقعه‌ای که در جریان آن جمعی از مردم چهارمحال و بختیاری درپی تهدیدهای شاپور بختیار برای حضور بختیاری‌ها و حمایت از او، با هشت دستگاه اتوبوس و به نقلی با ۱۱ دستگاه به سمت تهران حرکت می‌کنند.

استان چهارمحال و بختیاری یکی از استان‌های مرکزی کشور به مرکزیت، شهرکرد است.
این استان با گستره‌ای برابر با ۱۶٬۴۲۱ کیلومتر مربّع، بیست و دومین استان کشور از نظر پهناوری می‌باشد. استان چهارمحال و بختیاری از جمله بخش‌های کوهستانی فلات مرکزی ایران محسوب می‌شود.

مردم استان به ترتیب جمعیت به لری بختیاری و فارسی و ترکی قشقایی سخن می‌گویند. در اکثریت شهرستان‌های این استان گویش بختیاری رایج است که این شهرستان‌ها عبارتند از: اردل، کوهرنگ، فارسان، لردگان و کیار، فلارد، شهرکرد، بروجن، خانمیرزا و چند روستا از روستاهای شهرستان بن. به‌طور خاص مردم شهرهای شهرکرد، هفشجان، بروجن و فرخ‌شهر و به زبان فارسی صحبت می‌کنند، که لهجه‌های دهکردی، هوشگانی، اورجنی و قهفرخی مخصوص شهروندان این استان می‌باشد که از ریشه فارسی پهلوی است و در آن لغات ترکی و عربی زیادی وجود ندارد.

منطقه چهارمحال دارای پیشینه‌ای کهن است. بر اساس سفالینه‌ها و ابزارهای سنگی ابتدایی کشف شده بروی تپه‌های باستانی و آثار کهن تاریخی شهر هفشجان، قدمت این استان به هزاره هفتم قبل از میلاد بر می‌گردد و بیانگر پیشینه ۹۰۰۰ ساله چهارمحال و بختیاری است.

شَهرِکُرد (شَهرکُرد) یکی از شهرهای غربی و کوهستانی ایران، مرکز استان چهارمحال و بختیاری و شهرستان شهرکرد است. بر اساس آمار سال ۱۳۹۵ خورشیدی، جمعیت شهرکرد برابر با ۱۹۰٬۴۴۱ نفر است نام پیشین آن، «دِهْکُرد» بوده‌است که پس از تبدیل به شهر در شهریور ۱۳۱۴ خورشیدی به شهرکرد تغییر نام داد. شهرکرد در دامنه زاگرس و در ارتفاع ۲۰۶۰ متری از سطح دریا قرار گرفته‌است. و یکی از مرتفع‌ترین مراکز استان‌ها در ایران است و از همین رو به بام ایران نیز شهرت یافته‌است. آب و هوای شهرکرد در تابستان‌ها معتدل و زمستان‌ها بسیار سرد است. شهرکرد به شهر ملی نمد شهرت دارد.